(απουσία περιόδου) και πέντε αραιομηνόρροια (αραι-
ούς κύκλους) πριν από την απώλεια βάρους!
Σε επόμενη μελέτη του 1999, 18 υπογόνιμες γυναίκες
με ανωοθυλακιορρηξία, σύνδρομο πολυκυστικών ωο-
θηκών (PCOS) και ΒΜΙ μεταξύ 25 και 45 υπεβλήθη-
σαν σε ένα εξάμηνο πρόγραμμα με δίαιτα και άσκηση.
Εννέα από αυτές τις γυναίκες ανταποκρίθηκαν και απέ-
κτησαν σταθερό κύκλο. Δύο έμειναν έγκυες. Οι ασθε-
νείς που ανταποκρίθηκαν με σταθερό κύκλο, είχαν χά-
σει το 2%-5% από το αρχικό τους βάρος και το 11% από
το σπλαγχνικό τους λίπος.
Σε άλλη μεγαλύτερη μελέτη, 87 γυναίκες με ΒΜΙ μεγα-
λύτερο ή ίσο του 30 και υπογονιμότητα για περισσότερα
από 2 χρόνια συμμετείχαν σε εξάμηνο πρόγραμμα που
περιλάμβανε αλλαγή στη διατροφή και άσκηση. Το πρό-
γραμμα το ολοκλήρωσαν 67 γυναίκες, οι οποίες έχασαν
κατά μέσο όρο 10,2 Kg. Από αυτές τις γυναίκες οι 54 δεν
είχαν ωορρηξία στην αρχή του προγράμματος και το 90%
(49 γυναίκες) κατόρθωσε να αποκτήσει σταθερούς κύ-
κλους μετά το τέλος του προγράμματος! Αυτόματη ωορ-
ρηξία επετεύχθη ακόμη και με μικρή απώλεια βάρους
και μερικές γυναίκες παρέμειναν σε ΒΜΙ >30 όταν στα-
θεροποιήθηκε ο κύκλος. Οι γυναίκες που ξεκίνησαν να
έχουν ωορρηξία μετά το τέλος του προγράμματος, είχαν
χάσει κατά μέσο όρο περισσότερα κιλά από τις γυναίκες
που δεν κατάφεραν να επιτύχουν ωορρηξία.
Η σύσταση
Τα επιστημονικά αυτά δεδομένα μας υπενθυμίζουν ότι
οι επαγγελματίες υγείας που ασχολούνται με την υπο-
γονιμότητα οφείλουν να επιμείνουν στην απώλεια βά-
ρους όταν έχουν να διαχειριστούν υπέρβαρες ή παχύ-
σαρκες γυναίκες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η απώ-
λεια βάρους μπορεί να λύσει το πρόβλημα, ενώ θερα-
πευτικές προσεγγίσεις υποβοηθούμενης αναπαραγωγής
(διέγερση ωοθηκών, σπερματέγχυση, εξωσωματική γο-
νιμοποίηση) θα πρέπει να περιλαμβάνουν ταυτόχρονα
και προγράμματα δίαιτας και άσκησης.
69
